Kutnowskie Hospicjum

KLO · Wysłany: Czw 20:49, 30 Mar 2006 Temat postu: Kutnowskie Hospicjum

Dziś nasze liceum odwiedziła wysłanniczka Kutnowskiego Hospicjum.Jej słowa mnie poruszyły , właściwie do tej pory nie myślałem jak bym zareagował gdybym dowiedział się , że ktoś z moich bliskich umiera na raka.Opisy stanów tej choroby skłoniły mnie do przemyśleń.Wedle statystyk co czwarty obywatel naszego kraju miał do czynienia ze zjawiskiem raka na przykład w rodzinie.Nie wiadomo co wywołuje nowotwory , być może to następstwa cywilizacji lecz nowotwory istniały już o wiele wcześniej.

Uważam , że powinniśmy wspomagać działalność hospicjów a to , że takie placówki muszą same zorganizować sobie fundusze (żadnych dopłat z państwa) pozostawiam bez komentarza...

Komentarz by KLO:
Post napisany został wcześniej przez Ariesa: zmieniona została tylko nazwa tematu na powyższą

devitto · Wysłany: Czw 21:14, 30 Mar 2006 Temat postu:

Cóż, zdecydowanie zgadzam się z Ariesem, co do tego, że powinniśmy wspierać takie placówki jak hospicja - w szczególności, że mamy takowe w Kutnie.
Ja szczerze mówiąc, uważam, że to właśnie następstwa cywilizacyjne rozwinęły taką chorobę, jaką jest rak.
A jest to straszna choroba - miałem w rodzinie kogoś z rakiem, na mnie także przez pewien czas wisiała groźba raka - na szczęście, okazało się, że to zwykły, łagodny nowotwór...

Muszę jednak przyznać, że chyba na dzień dzisiejszy nie potrafiłbym być na dłuższą metę wolontariuszem hospicjum... Za bardzo przywiązuję się do ludzi (to po części i moja wada, i moja zaleta...) - tymczasem tutaj, musisz mieć świadomość, że kiedyś przyjdziesz do łózka osoby, z którą lubiłeś przebywać, rozmawiać, i dowiadujesz się, że ona poprzedniej nocy zmarła... :-/
Być może kiedyś, moje poczucie się zmieni... Ale na dzień dzisiejszy - chyba bym nie potrafił...

d-li

Oj ja też nie moglabym być wolontariuszką .Bardzo przywiązuję się do ludzi ..a ci biedni chorzy są już tylko po częsci w naszym świecie i odchodzą w mgnieniu oka . Pozatym nie wiem czy byla bym na tyle silna psychicznie , aby , patrzeć jak kolejna osoba umiera mi doslownie na rękach . ..
Widzialam moją babcię kiedy umierała ..poprostu serce mi sie krajało gdy patrzylam na taką słaba ..bezbronną -tym bardziej ,że byla z niej zywiołowa osoba . Wierze w to ,ze po drugiej stronie ktoś na nią czekał..i ,ze śmierć ukoiła jej cierpienie ..Ale .. w takiej chwili te wszystkie przekonania zawodza . A w hospicjum .. to bylo by codziennościa .. czesto byly by to osoby młodę ..dzieci . ..zgaszone , obolałe..Może to egoistyczne ,że myslę o tym w taki sposób i biore po uwage to ,że to by mnie przerastało..a nie fakt ,ze byla bym przy kimś kto tego potrzebuje...Uklon w stronę tych ,którzy potrafią przezwycieęzyć samego siebie i być przy chorych w hospicjach .

Aries

Jeśli nie możemy być wolontariuszami to zróbmy chociaż tyle ile można , niestety bardzo dużo spraw w dzisiejszych czasach jest związanych z pieniędzmi...a jak wcześniej wspomniałem hospicja muszą same organizować sobie fundusze.
Uważam , że każdy z nas musi sam ocenić i postanowić na ile może pomagać ludziom w hospicjum , pamiętajmy , że nieuleczalna choroba może dotknąć każdego z nas.